Wat kinderverhalen vertellen.
Heb je weleens gekeken naar een kindertekening van het kind? Ik verbaas me er altijd over dat veel kindertekeningen er hetzelfde uit zien. De zon staat rechtsboven in. Het huis in het midden. Een typisch dak met twee schuine kanten. Vaak is dit aangeleerd, maar wist je dat als kinderen een verhaal schrijven het recht uit het hart komt en dat je altijd een uniek werk mag lezen. In deze blog vertel ik je er alles over.
1. Hoe gaat het met het kind?
Een belangrijke reden om kinderen verhalen te laten schrijven is dat het een manier is om zich te kunnen uiten. Niet alle kinderen zijn in staat om te praten over wat ze diep van binnen voelen. Een verhaal kan nog zo fantasievol zijn, maar de kern van het kind zit er altijd in. Belangrijk is wel dat je kinderen met pen en papier laat schrijven. Als je digitale middelen gebruikt dan kun je informatie opzoeken en is er teveel afleiding. Alleen zonder externe bronnen komt de ziel van het kind bloot te liggen. Laatst had ik een kind dat een avontuurlijk verhaal schreef om op jacht te gaan naar een grote schat, zodat alle kinderen altijd geld hadden voor traktaties, kleren en een glijbaan in de tuin.
Een ander voorbeeld is het jongetje dat thuis heel veel ruzie heeft met zijn broer. In het verhaal was hij een tijger en versloeg hij zijn broer. Uiteraard komt dit ook terug in mijn eigen kinderboeken. Het leuke aan schrijven is dat alles wat ik meemaak kan gebruiken in een nieuw verhaal.
2. Ik schrijf wie ik ben
Een handschrift zegt zoveel over je! Alleen daarom vind ik dat schrijven een vast onderdeel mag zijn van iedere dag. Als leerkracht of ouder kun je zoveel informatie halen uit het handschrift dat je daarmee direct aan de slag kunt om een kind beter te leren kennen en eventueel een probleem goed op te pakken.
De vorm van je handschrift kan je veel vertellen over hoe het kind zich nu voelt. Het verklapt zelf iets over het karakter.
Schrijft het kind erg grote letters of juist heel klein? Als je klein schrijft wil je meestal geen plek innemen. Als je heel groot schrijft kun je op zoek zijn naar bevestiging en ben je vaak erg sociaal en openhartig. Dit is geen wetenschappelijke informatie, maar puur een constatering na het zien van duizenden handschriften en observatie van kinderen in mijn klassen.
Schrijf je heel snel of juist heel langzaam? Snelle schrijvers hebben weinig geduld en langzame schrijvers zijn erg georganiseerd en werken vaak methodisch. Daarnaast is het interessant om te kijken naar de hoeveelheid tussenruimte op papier. Wil een kind graag veel vrijheid dan laat het wat meer ruimte tussen de woorden. Zo kun je heel veel aan een handschrift aflezen. En ook of er plots tranen zijn gevallen, want dan is het papier gevlekt of ben je plotseling gaan krassen. Doet een kind meerdere pogingen om een zin goed te formuleren dan is het wellicht iets wat gevoelig ligt.
3. Luister naar wat een kind niet zegt
We zijn heel erg geneigd om vooral te focussen op wat een kind schrijft, maar soms wordt informatie niet gezegd. Luister ook naar wat een kind niet zegt. Schrijft een kind een verhaal over wonen in twee huizen, maar weet je dat het zelf kind is van gescheiden ouders dan kun je deze informatie gebruiken. Vraag later nog eens hoe het is naar deze situatie.