Bijzonder mooi Bevrijdingsconcert

Bijzonder mooi Bevrijdingsconcert in gemeente Roosendaal! Voor een uitverkochte zaal, hebben StartSpreadingTheNews en Schrijfster Saskia een waanzinnig concert gegeven.

Het bevrijdingsconcert is inmiddels een traditie geworden en wordt ieder jaar gehouden
in de periode dat de stad en dorpen van de gemeente Roosendaal in 1944 werden bevrijd.
Dit is de periode van 26 tot en met 30 oktober. Het bevrijdingsconcert is tevens de lokale invulling
van de Veteranendag in Roosendaal.

StartSpreadingTheNews vroeg mij om een ode
te schrijven voor veteranen. In de zomermaanden heb ik hier verschillende veteranen voor geïnterviewd. Laagje voor laagje heb ik in ieder interview de diepte opgezocht.
Net zolang, totdat ik de emotie in mijn lijf voelde. Het resultaat is een prachtige tekst die ik op 28 oktober heb voorgedragen. Het is een grote eer dat zoveel mensen de moeite hebben genomen om mij te bedanken
voor mijn voordracht. Ik voel een brandend verlangen om de wereld te raken met mijn woorden. Ik deel dan ook graag de volledige tekst, zodat nog meer mensen ervan kunnen genieten.

Alles uit de tekst mag worden verveelvoudigd, mits de naam van de auteur wordt vermeld.

Een ode aan een veteraan

Ooit begon je in burgerkleding aan een opleiding bij de Koninklijke marine, landmacht, luchtmacht of bij de marechaussee. Je was zoekend naar wie je bent en had behoefte aan structuur. Misschien was je niet de makkelijkste thuis en hield je niet van leren. Je fantaseerde over het avontuurlijke leven wat je altijd zag in oorlogsfilms. Op dat moment realiseerde je nog niet wat voor wending deze keuze jouw leven zou geven.

Ieder van jullie herinnert zich vast het moment dat je je mocht gaan omkleden.
Het gevechtstenue rimpelloos. Je ogen schitterden en je mondhoeken krulden omhoog.
De kleding rook nog niet naar zweet. De ruwe terreinen waren nog niet verkend.
Naast het gevechtstenue kreeg je ook een kostuum voor speciale gelegenheden.

Nu vele jaren later is het kostuum hetzelfde, maar worden herinneringen gekoesterd.
De medailles op je borst vertellen een verhaal. Velen van jullie zitten hier, omdat jullie ooit
het Koninkrijk dienden in oorlogsomstandigheden. Of daarmee overeenkomende situaties,
zoals vredesmissies in internationaal verband.

Je uniform herinnert aan de vele ups en downs. Veteranen hoeven geen woorden met elkaar
uit te wisselen. Ze knikken naar elkaar en kijken naar elkaars tenue. Het zorgt voor broederschap.

Iedere dag oefen je voor de wedstrijd, maar er is ook veel strijd die niet met wapens wordt uitgevochten. Want, hoe blijf je gemotiveerd als er jarenlang geen uitzendingen zijn?
Alle ontberingen in de bossen van Rucphen of op trainingskamp in Duitsland zijn niet van een
vergelijkbare orde. Het zegt iets over de innerlijke drive en de wilskracht van het individu
om ons land te willen dienen.

Jullie weten van elkaar dat het pad tussen winnen en verliezen flinterdun is. En dat je lijden eerst moet aangaan en ervaren om je daarna bevrijd te voelen. En dat alle ontberingen het waard zijn geweest,
want daardoor ben je innerlijk gegroeid.

De vele jaren hebben je een wijzer mens gemaakt. Je hebt geleerd dat teveel egoïsme je niet ver brengt.
En dat het niet gaat om de snelste of het sterkste te zijn, maar om verbondenheid.
Om dapper te zijn als iemand in je eenheid het moeilijk heeft. Het enige wat je moet doen is altijd 100 procent geven. En dat doe je met liefde, want diegene naast je doet dat ook. Opgeven is geen optie. Nooit.
Tegenslagen horen er nu eenmaal bij. Het gaat erom hoe je ermee omgaat en deze weet om te zetten in successen. Je hebt geleerd om niet te oordelen, want een eerste indruk zegt niet zoveel.
Als de mentale druk en psychische vermoeidheid extreem toenemen, blijken individuen anders
te reageren dan je op het eerste gezicht zou denken.

Je hebt gezien dat ook in de moeilijkste omstandigheden er altijd hoop is. Dat kinderen spelen in het zand
en dat liefde universeel is. Er is altijd licht ook al is het soms heel donker, maar ieder van jullie heeft een klein beetje licht gebracht op missie. Door het geven van een glimlach of een aai over een bol bij een kind. Dit soort kleine gebaren maken het verschil. Net zoals je er bent voor je collega. Ook stoere mannen en vrouwen missen familie en kunnen last krijgen van heimwee. Een luisterend oor biedt dan troost. Op missie worden extra activiteiten georganiseerd, want iedereen worstelt soms met gevoelens. Het bevordert het groepsproces en daardoor voelt het kamp als een warme deken.
Je zorgt voor elkaar en niemand valt daar buiten, want je hebt elkaar nodig.

Je hebt een hoge prijs betaald voor het werk in moeilijke omstandigheden. Het samen werken en vechten voor hetzelfde doel is in het burgerleven niet te evenaren. Je voelt je niet meer onaantastbaar en onoverwinnelijk.
Het burgerleven is niet gericht op samen. Je staat letterlijk alleen en je sluit je soms af als een oester voor familie en vrienden, omdat je geen woorden kunt vinden voor je gevoel. De intense band met kameraden mis je, want hoeveel gaan er voor je door het vuur? Bij je kameraden is de loyaliteit voor altijd.

Sommigen veteranen kampen met de gevolgen van trauma’s of zijn gewond geraakt.
Het is tijd dat dit meer in het licht wordt gezet, want echte helden zijn degene die ook durven te
vertellen dat het niet goed met hen gaat.

Wij als samenleving zijn ons niet altijd bewust van het belangrijk en potentieel gevaarlijk werk wat jullie hebben gedaan, omdat we er niet dagelijks mee worden geconfronteerd. Jullie angsten en demonen blijven voor ons verborgen. Maar juist jullie zijn degene die de samenleving kunnen inspireren dat je ook heel sterk kunt zijn
als je je kwetsbaarheden toont. Het vlammetje in de ogen dooft niet. Het zal juist in kracht toenemen.

Jullie zijn een voorbeeld voor alle jongens en meisjes in Nederland. Bij de Nijmeegse Vierdaagse kijken kinderen vol bewondering naar de marcherende groepen. Voor hen zijn jullie een held.
Nu de samenleving steeds individueler wordt, is het tijd voor een tegengeluid. Ieder van jullie mag trots zijn dat je zij aan zij hebt gestreden met soortgenoten. Je hebt grenzen verlegd en je hebt voor altijd iets blijvends betekend voor anderen. Vertel kinderen dat je samen verder komt dan alleen. Als je in verbinding blijft met elkaar, sta je nooit alleen.

Wij als volwassenen spreken onze waardering niet zo makkelijk uit, maar ook voor ons zijn jullie helden.
Als iemand in nood is, let je niet op godsdienst of nationaliteit. Je helpt gewoon.

Je bent misschien nu voorgoed burger. Ook nu je je uniform niet meer draagt, is er niemand zo dapper als jij. Een krijger blijft altijd een krijger.

Wil je ook dat ik kom spreken op jouw evenement? Ik sta voor alles open!
Stuur een berichtje en we kijken samen naar de mogelijkheden.

Liefs,

Saskia